Από το 1830 κατασκευαζόταν τα πρώτα ατμοκινούμενα οχήματα. Το μεγάλο βάρος αυτών των οχημάτων, ουσιαστικά της ατμομηχανής τους, αλλά επίσης ο θόρυβος και η καπνιά πουδημιουργούσαν, δεν τα έκαναν αποδεκτά από τους πολίτες.
Από τη δεκαετία του 1870 κατασκεύαζε ο Carl Benz (1844-1929) δίχρονους κινητήρες με αέριο καύσιμο.
Σχεδίασε ένα τρίτροχο όχημα με τετράχρονο κινητήρα, το οποίο είχε σχεδιαστεί έτσι, ώστε να δεχθεί τον κινητήρα..
Η κατασκευή ενός οχήματος με διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες δεν ήταν εκείνη την εποχή πια δύσκολη υπόθεση, γιατί υπήρχε τεχνογνωσία πολλών δεκαετιών από την κατασκευή ατμοκίνητων οχημάτων και ποδηλάτων. Έτσι, τα νέα αυτοκίνητα είχαν διαφορικό στον πίσω άξονα, κατάλληλα φρένα κ.ο.κ.
Ο Benz σχεδίασε την μηχανή και το σώμα για το τρίκυκλο όχημα με ηλεκτρική ανάφλεξη, διαφορικά γρανάζια και ψύξη με κυκλοφορία νερού. Το αυτοκίνητο οδηγήθηκε για πρώτη φορά το 1885.Τον Ιανουάριο του 1886 βραβεύτηκε για το αυτοκίνητο με αέριο καύσιμο (DRP 37435) και τον Ιούλιο άρχισαν οι πωλήσεις. Το 1893 το Benz Velo έγινε το πρώτο φθηνό αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής. Το 1903 ο Karl Benz αποσύρθηκε από την Benz & Company- τα σχέδιά του είχαν ήδη ξεπεραστεί από αυτά του Gottlieb Daimler. Υπηρέτησε ως μέλος της εποπτεύουσας ομάδας της Daimler-Benz AG από το 1926, που ιδρύθηκε η εταιρεία, μέχρι το θάνατό του.
Παρ' όλες τις τεχνικές βελτιώσεις, τα αυτοκίνητα των Daimler-Maybach και Benz δεν βρήκαν ανταπόκριση στο αγοραστικό κοινό και οι εμπορικές προοπτικές ήταν κακές.
Κύριος λόγος ήταν ότι οι κατασκευαστές προσέφεραν ένα «στεγνό» τεχνικό προϊόν, χωρίς τα άχρηστα μεν αλλά απαραίτητα διαφημιστικά παραγεμίσματα που μετατρέπουν ένα ουδέτερο τεχνικό κατασκεύασμα σε απαραίτητο εξάρτημα.
Στη δεκαετία του 1880 ήταν όμως διαθέσιμος ο κινητήρας Otto που δημιουργούσε ελπίδες για κατασκευή ελαφριών και ευέλικτων αυτοκινούμενων οχημάτων, για τα οποία καθιερώθηκε στην ελληνική γλώσσα αποκλειστικά ο όρος αυτοκίνητο.
Κύριο πλεονέκτημα του νέου αυτού κινητήρα ήταν η συμπίεση του μίγματος καύσιμο-αέρας, μια αρχή που δεν άλλαξε μέχρι των ημερών μας, παρά τις πάμπολλες τροποποιήσεις και βελτιώσεις. Η περιοδικά επαναλαμβανόμενη διεργασία στον τετράχρονο κινητήρα Ότο είναι η ακόλουθη:
Ο κύλινδρος γεμίζει με καύσιμο και αέρα,
το έμβολο συμπιέζει το μίγμα,
το συμπιεσμένο μίγμα πυροδοτείται (ηλεκτρικός σπινθηριστής, μπουζί), οπότε διαστέλλεται το καιγόμενο μίγμα και απωθεί το έμβολο, παράγοντας έργο,
τα καυσαέρια εξάγονται από τον κύλινδρο.
Βέβαια, οι λεγόμενοι ατμοσφαιρικοί κινητήρες είχαν αρχικά σημαντικό βάρος και το αέριο καύσιμο δεν ήταν παντού διαθέσιμο. Γι' αυτό πολλοί μηχανικοί σε διάφορες χώρες εργάζονταν με στόχο τη βελτίωση αυτού του κινητήρα και την ενσωμάτωσή του σε αυτοκίνητα.
Οι δύο μηχανικοί που συνεργάστηκαν από το 1872 στην εταιρία Deutz των Otto και Langen, ο Gottlieb Daimler ( 1834-1900), ο οποίος ήταν υπέθυνος για τη διαδικασία παραγωγής των κινητήρων και ο Wilhelm Maymach (Μάιμπαχ, 1846-1929), ο οποίος ήταν επικεφαλής της μελετητικής ομάδας του εργοστασίου, αποχώρησαν από την εταιρία της Κολωνίας και εγκαταστάθηκαν στην πόλη Cannstatt κοντά στη Στουτγκάρδη . Εκεί άρχισαν πειραματισμούς για να βελτιώσουν την πυροδότηση του καυσίμου στον κύλινδρο του κινητήρα. Στα πλαίσια αυτών των δοκιμών αποφάσισαν να χρησιμοποιούν ως καύσιμο βενζίνη, την οποία προωθούσε στον κύλινδρο για καύση ένας νέος τύπος εξαεριωτή (καρμπιρατέρ).Ο κινητήρας αυτός που ολοκληρώθηκε το έτος 1884 είχε κυβισμό 500 cm3 και ισχύ 1 PS.
Η εταιρία Peugeot ξεκίνησε με το εργοστάσιό της στη Βουργουνδία ως κατασκευάστρια ποδηλάτων και ατμοκίνητων οχημάτων. Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 χρησιμοποίησε τον κινητήρα Daimler και παρήγαγε φθηνά αυτοκίνητα και ποδήλατα με κινητήρα.
Ο Louis Renault μπήκε στο χώρο των αυτοκινήτων το 1898 με μια τεχνική καινοτομία, το σειριακό κιβώτιο ταχυτήτων και ένα διθέσιο αυτοκίνητο, το Voiturette. Ήταν 21 ετών. Το 1899 η Renault Freres αναδύθηκε στα γαλλικά προάστια στην Boulogne-Billancourt , όπου η Renault συνεχίζει να έχει την έδρα της. Τρέχοντας σε αγώνες με τα αυτοκίνητά τους οι Louis και Marcel έκαναν μεγάλη επιτυχία. Η νίκη τους το 1900 στον αγώνα Paris-Bordeaux κατέληξε σε 350 νέες παραγγελίες. Δυστυχώς όμως το 1903 ο Marcel ήταν ένας από τους 10 οδηγούς που έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα Paris-Madrid . Έξι χρόνια αργότερα ο Fernand πέθανε επίσης αφήνοντας τον Louis Renault να συνεχίσει μόνος του. . Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε μεγάλη αλλαγή σ’αυτόν και την επιχείρησή του. Ήδη πλούσιος και επιτυχημένος, έγινε ένας μεγιστάνας. Το εργατικό δυναμικό της Sociéte des Automobiles Renault είχε αυξηθεί από τους 4400 ανθρώπους το 1914 στους 22000 το 1918. Η Billancourt είχε γίνει ένα τεράστιο συνεργείο για το γαλλικό στρατό. Μετά τον πόλεμο, ο ανταγωνισμός εντάθηκε. Το 1920 ήταν χρονιά μάχης μεταξύ του Renault και του Andre Citroen. Και οι δυο άντρες θαύμαζαν τον Henry Ford, αλλά ο Citroen ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε μια γραμμή συναρμολόγησης και ήταν ο κυρίαρχος το 1919. Το 1929 ο Citroen έφτιαχνε διπλάσιο αριθμό αυτοκινήτων από τον Renault (103.000 έναντι 54.000) και ήταν ο τεχνικός πρωτοπόρος, με αυτοκίνητα όπως το γνωστό 1934 Traction , με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς και μονοκόμματη κατασκευή. Αλλά ο Renault κέρδιζε σε οικονομικά επίπεδα. Ο Citroen απέτυχε το 1934 και πέθανε το 1935, αφήνοντας τον Louis Renault στην κορυφή της γαλλικής βιομηχανίας. Ήταν μια μοναχική κορυφή.
Στη Γαλλία κυριαρχούσαν τα αυτοκίνητα Benz, Pannard & Levasson και Peugeot, τα τελευταία με κινητήρες Daimler.
Το έτος 1891 παρουσίασε η εταιρία Pannard & Levasson ένα νέο αυτοκίνητο που έγινε γρήγορα αποδεκτό από τα μέλη της ανώτερης και μέσης οικονομικής και κοινωνικής τάξης.η εταιρία Renault απέκτησε γρήγορα μεγάλο μερίδιο στις πωλήσεις και μέχρι τον α' παγκόσμιο πόλεμο βρισκόταν στην κορυφή των γαλλικών εταιριών.
Μια άλλη εταιρία που είχε δημιουργηθεί από τον δούκα Albert de Dion ( 1856-1946) και τον Georges Bouton (1847-1938) κατασκεύαζε παράλληλα με τα βενζινοκίνητα οχήματα,
ατμομηχανές και βαρέα οχήματα μεταφοράς και έργων υποδομής.
Η εταιρία Dion-Bouton έφτασε στην αλλαγή του αιώνα να απασχολεί περί τους 15.000 εργαζόμενους και ήταν εκείνη την εποχή ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο. Στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα είχε διαθέσει αυτή η εταιρία περί τους 200.000 κινητήρες.
Στη Γερμανία εμφανίστηκαν στον κλάδο κατασκευής αυτοκινήτων οι εταιρίες Adler και Opel , οι οποίες εισήγαγαν κινητήρες από την Dion-Bouton και αρχικά κατασκεύαζαν ποδήλατα.
Το έτος 1902 κατασκεύασε η γερμανική εταιρία Bosch ένα μαγνητικό σύστημα σπινθηρισμού υψηλής τάσης για πυροδότηση του καυσίμου στον κύλινδρο των βενζινοκινητήρων. Αυτό το σύστημα υιοθετήθηκε σύντομα από όλους τους κατασκευαστές αυτοκινήτων και μέχρι το έτος 1914 είχαν πουληθεί περίπου 2 εκατομμύρια συστήματα σπινθηρισμού.
Το έτος 1900 σχεδίασε και κατασκεύασε ο Μάιμπαχ για τον Αυστριακό βιομήχανο Emil Jelikek ένα αγωνιστικό όχημα, με το οποίο ο βιομήχανος θα έπαιρνε μέρος σε αγώνες στη Νίκαια της Γαλλίας. Το αυτοκίνητο αυτό με ισχύ 35 PS και πολλούς τεχνικούς νεωτερισμούς πήρε το όνομα της κόρης του , Mercedes (Μερτσέντες).
Η επιτυχία αυτού του οχήματος στους αγώνες οδήγησε σε πολλές παραγγελίες και ήδη το 1901 κυκλοφόρησε η εταιρία το πρώτο αυτοκίνητο για ευρεία χρήση με το όνομα Mercedes. Αμέσως το επόμενο έτος κυκλοφόρησε ένα νέο αυτοκίνητο με ισχύ 40 PS και έκτοτε ειδικεύεται αυτή η εταιρία στις κατασκευές οχημάτων ανώτερου επιπέδου Το όνομα Mercedes αποτέλεσε έκτοτε σημαντικό εμπορικό όνομα στην παγκόσμια αγορά αυτοκινήτου.
Η αυτοκινητοβιο-μηχανία εξελίχθηκε από τις αρχές του 20ου αιώνα σε κλάδο με τεράστια σημασία για τις εθνικές οικονομίες. Στον ευρωπαϊκό χώρο επικρατούσαν στους κινητήρες οι Γερμανοί κατασκευαστές, ενώ στα αμαξώματα πρωτοστατούσαν οι Γάλλοι.. Αυτή η γαλλική πρωτοπορία υποχώρησε σταδιακά, αν και η παραγωγή αυξήθηκε, από 40.000 οχήματα το 1907 σε 125.000 το 1913, ενώ οι Βρετανοί είχαν αντίστοιχα 63.500 και 250.000 οχήματα. Στην παγκόσμια κορυφή βρίσκονταν οι αμερικάνικες εταιρίες, από περίπου 140.000 το 1907 σε 1.260.000 οχήματα το 1913.
Στην Ελλάδα είχαν χορηγηθεί μέχρι το έτος 1928 περίπου 23.000 άδειες οδηγήσεως μηχανοκίνητων οχημάτων. Στην Αθήνα υπήρχαν 8.900 οδηγοί, από τους οποίους 83 γυναίκες. Το ίδιο έτος κυκλοφορούσαν στη χώρα μας - όλα εισηγμένα βεβαίως - περί τα 3.000 ήταν ταξί και αγοραία, περίπου 1.100 φορτηγά, 1.000 λεωφορεία, κάπου 150 μοτοσικλέτες και 1.300 ΙΧ.
Το έτος 1924 ενώθηκαν οι εταιρίες του Daimler και του Benz, και δημιουργήθηκε έτσι η γνωστή εταιρία Daimler-Benz που μετονομάστηκε το 1998 σε Daimler-Chrysler. Παράλληλα υπάρχει ακόμα η εμπορική ονομασία Mercedes-Benz.
Στις ΗΠΑ τέθηκαν στα χρόνια μέχρι την αρχή του α' παγκόσμιου πολέμου οι βάσεις για τη μαζική διάδοση του αυτοκινήτου που επακολούθησε κατά την εποχή του μεσοπολέμου. Στην αλλαγή προς τον 20ο αιώνα από τα οχήματα που κυκλοφορούσαν στην Αμερική ακόμα περίπου το 40% ήταν ατμοκίνητα, το 38% ηλεκτροκίνητα και μόνο το 22% βενζινοκίνητα. Διάφοροι μηχανικοί κατασκεύαζαν αυτοκίνητα δικής τους επινοήσεως, χρησιμοποιώντας κινητήρες και άλλα εξαρτήματα από λίγες μεγάλες εταιρίες. Αμέσως μετά το 1900 υπήρχαν στις ΗΠΑ αρκετές εκατοντάδες συναρμολογητές, οι οποίοι υλοποιούσαν μια εντυπωσιακή ποικιλία ιδεών. .
Έτσι δημιουργήθηκαν σύντομα κέντρα αυτοκινητοβιομηχανίας, όχι στις μεγάλες πόλεις της Ανατολής, αλλά στις εκτεταμένες αγροτικές περιοχές των πολιτειών Michigan και Illinois.
Louis Chevrolet το 1900 στη Βόρεια Αμερική,ξεκινούσε μια σειρά από γεγονότα που έμελε να μείνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία του Αμερικάνικου αυτοκινήτου. Το πάθος του για απόδοση τον οδήγησε το 1905 στους αγώνες, ενώ την κέρδισε το γνωστό Barney Oldfield σε αγώνες που έγιναν το Μάιο στο Bronx της Νέας Υόρκης, οδηγώντας ένα Fiat 90 αλόγων με ταχύτητα 69 MPH. Το 1907 η φήμη του Chevrolet τον έφερε αντιμέτωπο με τον ‘πατέρα’ της General Motors, W.C. Durant. Η μοιραία αυτή σύγκρουση τελικά οδήγησε στη σύσταση της Chevrolet Motor Company το 1911, όπου παρά την ελλιπή επίσημη εκπαίδευσή του, ο Chevrolet σχεδίασε και κατασκεύασε την πρώτη έκδοση του αυτοκινήτου που ακόμη και σήμερα υπάρχει και φέρει το όνομά του. Η ανεξαρτησία του Chevrolet και η μανία για τελειότητα ήταν που τον οδήγησαν να αφήσει τη νηπιακή εταιρεία του και να ξεκινήσει ένα εγχείρημα που τον έφερε κοντά στην παλιά του αγάπη τους αγώνες αυτοκινήτων. Έτσι ίδρυσε την Frontenac Motor Corporation, που έφτιαχνε κεφαλές κυλίνδρων για τις μηχανές Ford. Η φαντασία του και η δεξιότητά του προώθησαν την αυτοκινητιστική ιστορία, τον αγωνιστικό κόσμο και τους οδηγούς γενικότερα. Προφανώς το όνομα και οι ανακαλύψεις του δεν έχουν και δεν πρόκειται να ξεχαστούν. Ο Louis Chevrolet που το σύνθημά του ήταν το ‘never give up’, συμμετείχε για τελευταία φορά στους αγώνες Indy το 1926 ως επίσημος οδηγός αυτοκινήτου εκκίνησης. Πέθανε το 1992.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες έλαμψε του άστρο του Henry Ford ( 1863-1947), ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 1890 ήταν ένας από τους πολλούς κατασκευαστές αυτοκινήτων. Το 1906 άρχισε το εργοστάσιο του Φορντ να παράγει λίγα μοντέλα σε μεγάλους αριθμούς. Η μεγάλη επιτυχία του οφείλεται στην τυποποίηση των εξαρτημάτων που καθιέρωσε, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά το κόστος παραγωγής.
1899 – ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΙΔΡΥΣΗΣ της FIAT
Το καταστατικό ίδρυσης της "Societa Anonima Fabbrica Italiana Torino" υπογράφηκε στις 11 Ιουλίου 1899 στο Palazzo Bricherasio. Το διοικητικό συμβούλιο περιελάμβανε τον Giovanni Agnelli, ο οποίος ξεχώρισε αμέσως χάρη στο μοναδικό δυναμισμό του.
1900 - FIAT 3 1/2 HP
Το πρώτο εργοστάσιο της Fiat άνοιξε το 1900 στο Corso Dante 35. Κάλυπτε επιφάνεια 12.000 τ.μ. και απασχολούσε 150 άτομα. Τον ίδιο χρόνο κατασκευάστηκαν τριάντα μοντέλα των 3 1/2 HP, τα οποία χωρούσαν πέντε άτομα, τα δύο καθισμένα αντικριστά στα άλλα τρία. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα οχήματα αυτά δεν είχαν ακόμη όπισθεν.
1902 - FIAT 24 HP CORSA
Εννέα αυτοκίνητα της Fiat συμμετέχουν στον 1ο Αυτοκινητιστικό Γύρο της Ιταλίας και καταφέρνουν όλα να τερματίσουν. Το Corsa 24 HP, το πρώτο πραγματικά αγωνιστικό αυτοκίνητο της Fiat, παρουσιάστηκε το 1902. Με οδηγό τον Vincenzo Lancia, κέρδισε την ανάβαση Sassi-Superga. Στο 2ο Αυτοκινητιστικό Γύρο της Ιταλίας, ο Giovanni Agnelli καταρρίπτει το ρεκόρ με ένα Fiat 8 HP.
1906 - FIAT 40 HP CORSA
Το 1906 ο αριθμός των εργαζομένων της Fiat αυξήθηκε στους 2.500 ενώ τα δύο τρίτα της παραγωγής προοριζόταν για εξαγωγές. Η Fiat κέρδισε ένα μερίδιο της αγοράς των Ηνωμένων Πολιτειών και ταυτόχρονα ανέλαβε τις εγκαταστάσεις Ansaldi στην Ιταλία, στις οποίες κατασκευαζόταν αποκλειστικά τα ελαφριά 4κύλινδρα οχήματα. Ο Vincenzo Lancia κέρδισε το Coppa d'Oro του Μιλάνου και ο Mathis με το Fiat 40 HP κέρδισε το χρυσό τρόπαιο στο Κύπελλο Herkomer.
Ferrari οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων, σχεδιαστής και κατασκευαστής αγωνιστικών αλλά και συμβατικών αυτοκινήτων υψηλής απόδοσης. Μετά τη θητεία του στον ιταλικό στρατό, ο Ferrari έγινε οδηγός δοκιμαστικών και αγωνιστικών αυτοκινήτων για τη Vespa κι έπειτα για την Alfa Romeo, κερδίζοντας δέκα αγώνες. Ο πατέρας του Francesco Baracca, ενός Ιταλού άσσου που σκοτώθηκε κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, επηρεασμένος από την απόδοση του Ferrari στους αγώνες του Savio το 1923 του προσέφερε το έμβλημα του γιου του με το καμαρωτό άλογο σαν φόρο τιμής. Ο Ferrari ανταπέδωσε και το έμβλημα χρησιμοποιείται ως σήμερα. Από το 1929 το καμαρωτό άλογο είχε γίνει το έμβλημα ενός νέου οργανισμού, του Scuderia Ferrari. Ξεκινώντας από αυτοκίνητα της Φόρμουλα 2, ο Ferrari ασχολήθηκε με τη σχεδίαση και κατασκευή αγωνιστικών αυτοκινήτων αλλά και υψηλής απόδοσης συμβατικών. Το 1950 επικεντρώθηκε σε αυτοκίνητα της Φόρμουλα 1 και το 1953 και 1954 τα αυτοκίνητα του κέρδισαν στο World Drivers Championship. Μεταξύ του 1960 και 1965 , οι Ferrari κέρδισαν όλα τα Le Mans και μεταξύ 1958 και 1964 κέρδισαν έξι από τους επτά αγώνες Sebring. Τα αυτοκίνητά του είναι μέχρι σήμερα πρωτοπόρα σε αποδόσεις σε όλο τον κόσμο. Ο Enzo Ferrari πέθανε το 1994.
